Σχεδόν δυο χρόνια μετά τη δολοφονία του αρχιφύλακα Νεκτάριου Σάββα από μέλη της οργάνωσης «Σέχτα Επαναστατών», η Ελληνική Αστυνομία καλείται να αποζημιώσει την οικογένειά του.

Το Διοικητικό Πρωτοδικείο επιδίκασε αποζημίωση ύψους 500.000 ευρώ στους συγγενείς του άτυχου αστυνομικού, που δολοφονήθηκε άγρια στις 17 Ιουνίου του 2009 έξω από το σπίτι προστατευόμενης μάρτυρος στα Πατήσια.

Η σύζυγος, η κόρη και οι γονείς του άτυχου αστυνομικού είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη ζητώντας αποζημίωση από το Δημόσιο, καθώς έκριναν ότι οι επικεφαλής της ΕΛ.ΑΣ «δεν έλαβαν επαρκή και κατάλληλα μέτρα για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων που συνεπαγόταν η υπηρεσία που εκτελούσε ο Ν. Σάββας», στον οποίο είχε ανατεθεί η φύλαξη της προστατευόμενης μάρτυρος στην υπόθεση της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΛΑ.

Στον τόπο της δολοφονίας του 40χρονου αρχιφύλακα βρέθηκαν 24 κάλυκες. Οι τρομοκράτες τον είχαν πυροβολήσει στο κεφάλι, στο θώρακα και στα πόδια. Σύμφωνα με το πόρισμα της ΕΔΕ που έγινε αμέσως μετά το τραγικό περιστατικό, ο θάνατος του αστυνομικού δεν οφειλόταν σε βαρύ πταίσμα του ίδιου, καθώς εκείνος εκτελούσε τα καθήκοντά του σύμφωνα με τον νόμο.

Για το δικαστήριο, η δολοφονία θα μπορούσε να είχε αποτραπεί εάν οι υπεύθυνοι της αστυνομίας είχαν «διακρίνει» ότι αμέσως μετά τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τον Δεκέμβριο του 2008, οι αστυνομικοί είχαν μπει στο στόχαστρο των τρομοκρατών, αρχής γενομένης από τον Φεβρουάριο του 2009 όταν η «Σέχτα Επαναστατών» χτύπησε τους αστυνομικούς του τμήματος του Κορυδαλλού.

Άλλωστε, η προκήρυξη αμέσως από εκείνη την επίθεση, καθιστούσε – όπως έκρινε το δικαστήριο- «αναμενόμενη την εκδήλωση τέτοιας επίθεσης εντός των επόμενων μηνών και επιβεβλημένη την επαγρύπνηση και την λήψη από την ΕΛΑΣ αυξημένων μέτρων προστασίας του ανθρώπινου δυναμικού της, ιδίως εκείνου για το οποίο υπήρχαν, λόγω του αντικειμένου της υπηρεσίας του ή και των συνθηκών εκτέλεσης της, αυξημένες πιθανότητες να αποτελέσει στόχο τρομοκρατών, όπως τα μέλη της ομάδας φύλαξης της μάρτυρος Σοφίας Κυριακίδου».

Στην πολυσέλιδη απόφασή του, το Διοικητικό Πρωτοδικείο λαμβάνει σοβαρά υπόψη παραλείψεις της ΕΛΑΣ, όπως ότι από το 2002, που φυλασσόταν η συγκεκριμένη προστατευόμενη μάρτυρας, μέχρι το 2009 δεν είχε γίνει αλλαγή του τόπου κατοικίας της και πως οι ίδιοι αστυνομικοί προστάτευαν την μάρτυρα επί έναν χρόνο και 7 μήνες συνεχώς!

Επίσης, πολλές φορές τα κλιμάκια στάθμευαν έξω ακριβώς από την πολυκατοικία της, δίνοντας στόχο.

Το Δημόσιο ισχυρίστηκε ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις δε μπορούν να προβλεφθούν ακόμη και με μέτρα άκρας επιμέλειας και σύνεσης, αλλά οι δικαστές έκριναν ότι «ναι μεν η επίθεση είχε το στοιχείο του αιφνιδιασμού, όμως δεν προέκυψε ότι η αποφυγή αυτής και η επαρκής προστασία του θύματος υπερέβαιναν τις δυνατότητες των οργάνων της ΕΛΑΣ, τα οποία δεν έλαβαν κάθε αναγκαίο και πρόσφορο προς τούτο μέτρο».